عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت عنوان كرد
مشکلات ساختمان متروپل تأسفی برای جامعه مهندسی
یک عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ضمن اشاره به کلکسیون اشتباهات و خطاهای صورت گرفته در ساختمان متروپل اظهار داشت: اگر در بدترین حالت هم مقررات ملی اولیه ما رعایت می شد، تلفات جانی در متروپل اتفاق نمی افتاد.
به گزارش بتن آنلاین به نقل از ایسنا، غلامرضا قدرتی امیری درنشست بررسی ابعاد مدیریتی حادثه متروپل آبادان ضمن اشاره به چالش های موجود در بحث ایمنی سازه ها در دهه های گذشته اظهار نمود: ما تا دهه ۶۰ در ساخت سازه ها بر مبنای تعداد طبقه مشکلی نداشتیم. از دهه شصت مشکل زلزله به صورت جدی مطرح و آئین نامه زلزله طراحی شد. در دهه هشتاد بحث بهسازی عنوان شد و در دهه نود بحث سیل به میان آمد. سپس با حادثه ای مانند پلاسکو مبحث حریق و آتشسوزی برجسته شد و ناگهان با حادثه ای نظیر متروپل مشکلات ما به ۴۰ سال قبل و بحث ثقلی برگشت.
وی ادامه داد: ما در ساختمان های ۴۰۰ ساله مشکل ثقلی نداشتیم چون که علیرغم حجم کم داده های مهندسی، درک بالایی وجود داشت. هم اکنون حجم داده ها بالاست اما درک مبحث از سوی جامعه مهندسی کمتر شده است. در متروپل هشدارها توسط خود سازه دیده می شد و بدون حضور متخصص هم این مساله مشخص بود.
قدرتی افزود: ما بعد از چند روز از سوی وزارت راه و شهرسازی بعنوان تیمی مأمور شدیم تا بازدید و جمع بندی از این حادثه داشته باشیم.
در این گزارش ما بر مبنای برداشت های میدانی خود صحبت کردیم. مهم ترین چیزی که ما روی آن نظر داشتیم مشکل ساختمان از نظر ثقلی بود. در ساخت ستون های فلزی و دیوارهای بتنی ساختمان خطاهای بزرگی وجود داشت. همینطور حتی پیش از ریزش هم تناسبات هندسی بین ستون ها مشاهده نمی شد.
مشکلات ساختمان متروپل تأسفی برای جامعه مهندسی به شمار می رود
قدرتی در ادامه اظهار داشت: در سطح جهانی و در سازه های مشابه یک یا دو ستون ریزش می کنند اما در اینجا تعداد زیادی از ستون ها پایین آمدند و تا مرز دیوارهای برشی جلو رفتند و اگر این دیوارها نبودند بقیه ساختمان هم فرو می ریخت. همینطور نقص دیتیل های جوش مشاهده می شد که جوابگوی ساختمان نبود. این موارد تأسفی برای جامعه مهندسی به حساب می آید.
وی افزود: در عکسبرداری از ستون های دوبل دیدیم که ورق های تقویتی پاسخگوی این ساختمان نیستند. البته در ستون ها بتن پر شده بود و این از معدود نقاط قوت پروژه بود اما در دیتیل های کامپوزیت مشکلات عدیده ای دیده شد.
قدرتی در ادامه اظهار نمود: ما می توانستیم با رعایت همین جزئیات و با همین مصالح گرفتار ریزش نشویم. یکپارچگی می تواند بخش بزرگی از تلفات را کم کند.
وی ادامه داد: نکته بعدی این است که سازه باید برای حالت های غیرعادی مانند انفجار کپسول، سقوط اجسام و... آماده باشد. همینطور باید توزیع بار و نیروها در ستون های مجاور دیده شود؛ اما این نکته که در مبحث ششم هم توضیح داده شده بود در متروپل مشاهده نشد.
یک عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت افزود: نکته بعدی دیتیل اتصال سقف به ستون هاست که مقاومت لازم و پیوستگی را نداشت. سقف هایی با دهانه های ۱۶ متر در برخی از جاها بدون تیر تحمل می شدند. نشیمن اتصال کم بوده و برش پانچی که باید کنترل می شد رعایت نشده بود. این مشکلات می توانست با اتصالات خوب و پیوستگی لازم در محل اتصالات حل شود. هوموژن بودن و پیوستگی باید بین اتصالات با استفاده از آرماتورهای خاص کنترل می شد که این اتفاق هم نیفتاد.
قدرتی در ادامه اظهار داشت: اگر بخواهیم صلبیت سقف ها رعایت شود باید دهانه مناسبی داشته باشیم. این سقف ها پیش از تخریب هم به صورت غشا درآمده بود و صلبیت لازم را نداشت تا بتواند فشار خمشی را تحمل کند.
او در آخر اضافه کرد: در بحث کیفیت ساخت هم پودرشدن بتن ها نشان داد که کیفیت ساخت پایین بوده است. همینطور طراحی سقف وافل نادرست بوده است. گذاشتن دیوارهای برشی بخشی از تخریب را کنترل و مدیریت کرد اما جلوی فاجعه را نگرفت. نکته ای که مهم می باشد این است که اگر مقررات ملی موجود را رعایت می کردیم در اجرا و نظارت شاهد تلفات جانی نبودیم. در واقع ضعف شدید در هر سه پایه سبب رخ دادن این فاجعه شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب