ببخشید شما چی می خونید؟!
بتن آنلاین: ببخشید رشته تحصیلی شما چیست؟ب- شهرسازی.الف- خب. پس منظورتان همان معماری است.ب- خیر، شهرسازی!الف- یعنی مقرر است شهر بسازید؟!ب-.....
جملات بالا قند مكرری است كه بیشتر همكاران شهرساز من خصوصاً در آغاز تحصیل یا آغاز به كار حرفه ای خود طعم آنرا چشیده اند! این نمونه ای از تصورات رایج اما اشتباهی است كه نسبت به حرفه شهرسازی وجود دارد و متاسفانه برآمده از نقش كم رنگ حرفه مندان این رشته در نظام تصمیم گیری شهری و سپهر ذهنی عموم مردم است.
چندی قبل، هشتم نوامبر مصادف با "روز جهانی شهرسازی" را از سر گذراندیم؛ كه البته به نظر می آید به جز اندك جماعت دانش آموخته یا شاغل در حوزه شهرسازی كشور، كمتر در كانون توجه دیگران بوده است. همین مناسبت بهانه ای شد تا به بازخوانی این رشته و دست كم اهمیت آن در نظام تصمیم سازی شهری بپردازم.
هنر شهرسازی از بدو پیدایش شهرها همراه بشر بوده و الان از پس گذر قرن ها تجربه، چهارچوب هایی را دربرمی گیرد كه از آن بعنوان "علم شهرسازی" یاد میگردد و در عمده دانشگاه ها و مراكز آكادمیك دنیا و ایران باز نمایش می گردد. دانشی بین رشته ای كه از دانشگاه تا فضای حرفه ای راهی طولانی را می پیماید، اما علیرغم ذات بین رشته ای آن، با مانعی به عنوان، "عدم شناخت صحیح سایر رشته های مرتبط نسبت به چهارچوب دانش شهرسازی"، دست و پنجه نرم می كند. این امر عموما گفتگو و مفاهمه صحیح بین رشته ای را پیرامون یك طرح شهری، به بن بست می كشاند.
علاوه بر آن یكی از عمده ترین چالش های حرفه ای این رشته، فقدان جایگاه صحیح حرفه مندان شهرسازی در نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری شهری است. عدم بهره گیری از تخصص شهرسازی در پست های كلیدی و بكارگیری حداقلی نیروهای متخصص این رشته در زمینه های حرفه ای موجود، در خیلی از موارد طرح های شهری را با مشكل مواجه می كند.
از طرفی عدم معرفی صحیح این رشته به صورت كاربردی در نظام تصمیم گیری شهری، سبب شده است در سطوح غیرتخصصی و در بین لایه های مردم نیز، شناخت صحیحی از این رشته و كاركردهای آن به نفع حقوق شهروندی، وجود نداشته باشد. از این رو در خیلی از مواقع، مردم در مواجهه با شهرسازانی كه به صورت میدانی در زمینه یك پروژه شهری فعالیت می نمایند و نیازمند برقراری دیالوگ فعال و دریافت نقطه نظرات آنان می باشند، از دادن اطلاعات كافی خودداری می نمایند. در حالیكه در صورت شناخت صحیح آنان از چهارچوب وظایف و اختیارات شهرسازان، می توانند بخشی از مطالبات خودرا در عرصه عمومی از كانال ایشان پیگیری نمایند.
به صورت كلی ارتقای جایگاه این تخصص در سه سطح ضروری به نظر می آید كه عبارتند از: شهرسازان، مردم، بدنه حرفه ای-مدیریتی شهر. كه در این بین نقش خودِ شهرسازان بیشتر از دیگران اهمیت دارد. در سطح اول محیط آكادمیك قرار دارد كه ضرورت تبیین راهكارهایی به منظور تقویت ارتباط چهارچوب های آكادمیك و چهارچوب های حرفه ای و اجرایی اهمیت می یابد. در سطح دوم ضرورت معرفی صحیح حرفه شهرسازی و نقش آن در ارتقای زیست شهری در بین توده مردم احساس میگردد و در سطح سوم باز پذیرش جایگاه رسمی حرفه شهرسازی در نظام مدیریت شهری است كه مستلزم تعریف و اجرای سازوكارهای شفاف چهارچوب وظایف شهرسازان است. امید است در آینده نزدیك با احراز پیش شرط های اساسی، مسیر ورود متخصصان این رشته، از دانشگاه به فضای حرفه ای كوتاه تر و هموارتر گردد.
یادداشت از: مینا كشانی همدانی، پژوهشگر جهاددانشگاهی واحد اصفهان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب